Tijdens onze ontmoetingen met ons leven worden we voortdurend geraakt. Op ‘positieve’ en op ‘negatieve’ manieren. B.v. door anderen, door onszelf of door het dagelijks nieuws. Ik schrijf ‘positieve’ en ‘negatief’ tussen haakjes omdat hoe we iets ervaren heel persoonlijk is. Het kan dus zijn dat twee mensen het ’totaal’ anders beleven. In die zin zijn we allemaal uniek. En waardevol omdat we allemaal ons eigen perspectief inbrengen.
Hoe gaan we met onze geraaktheden om? Hoe we ermee omgaan, hangt sterk af van de manier waarop we met onze eigen ervaringen omgaan. En hoe bewust we ons zijn van onze ervaringen. Wanneer we onze ervaringen nemen als onze ervaringen dan gaan we onze ervaring belichamen en zullen we ons op een authentieke en menselijke manier uiten. Indien nodig natuurlijk. Wanneer we onze ervaringen (onbewust) afwijzen dan ontstaat er spanning in onze innerlijke ervaring die zich op zijn eigen wijze moet en gaat uiten. We worden b.v. onbegrensd boos met een rode waas voor ogen. We reageren ons af. Het afreageren ‘overkomt’ ons. We weten eigenlijk helemaal niet wat er speelt. En dit soort situaties blijven zich herhalen totdat je begint te begrijpen wat er aan de hand is. Meestal doet onze reactie ons maar even goed. Omdat we ons onbewust realiseren dat we op deze manier een speelbal zijn van de wereld om ons heen. De spreuk hieronder geeft aan hoe je de wereld ervaart als je je ervaringen belichaamt.
…in de wereld maar niet van de wereld…
spreuk afkomstig uit verschillende bronnen waaronder Het Nieuwe Testament
Als we eerlijk zijn dan zien we dat de meeste mensen van de wereld zijn en dus geleefd worden.
Het leren belichamen van onze ervaringen is een lang en intensief pad. Het pad vraagt ons sowieso om alle ervaringen te omarmen. Positieve en negatieve. In mijn volgende bijdrage ga ik in op de vraag Hoe ga ik om met het geraakt worden door het leven.
